16.: À la croisée des destins

Kamila poszła do przyjaciółki. Znalazła Ją w Jej sypialni leżącą na łóżku i gapiąca się w sufit. Dołączyła do Niej. Splotła ich palce i obie leżały tak dłuższy czas nie odzywając się do siebie. Wiki była szczęśliwa, że ma taką przyjaciółkę, na którą zawsze można liczyć.

- Kama. Słyszałam waszą rozmowę. On ma rację. I nie powinnaś odchodzić od niego. – odezwała się Wiki.

- Daj spokój. Jeżeli on miałby cały czas Cię oczerniać, to chyba bym go zabiła. Wybierając między Tobą, a jakimkolwiek facetem, wybieram moją najlepszą przyjaciółkę, to chyba jasne! Poza tym i tak już mi się znudził. Znasz mnie.

- Kocham cię mała. – uśmiechnęła się rudowłosa.

- Wiem! I idziemy na imprezę! Zapominamy o jakichś tam siatkarzynach i bierzemy pod lupę prawdziwych facetów! Jeżeli chodzi o Piotrka to ja już zapomniałam! – skwitowała przyjaciółka. Nie dała po sobie poznać, że kłamie.

                                                             *

- Stary! – Nowakowski wpadł do mieszkania Kosoka – Rozumiesz to? Rzuciła mnie! Kamila rzuciła mnie dlatego, że śmiałem skomentować zachowanie Wiktorii.

- Piotruś. Nie wiesz jakie są baby? Solidarność jajników. – brunet wychylił bursztynowy płyn z zielonej butelki – Niepotrzebnie się w to mieszasz, to sprawa między mną a Nią.

- Grzechu. Nie bądź taki twardy, bo dobrze wiem, że jest Ci ciężko. I zapomnij o Niej. Oszukiwała Cię od początku, nie zasługuje na Ciebie.

- Tylko jak to zrobić. Jak wywalić z głowy osobę, którą kocham.

- Słuchaj! Zapominamy o jakichś tam poznaniankach! Idziemy na imprezę!

- Nie mam nastroju.

- Gówno mnie to obchodzi. Musisz się rozerwać!

                                                            *

Drugi raz podczas zamieszkiwania Rzeszowa Wiktoria przekracza próg nocnego klubu. Tym razem przybyła tu, żeby zapomnieć i nie będzie już obojętna na teksty choćby najgłupszych podrywaczy. Ubrana w obcisłe spodnie i kusy top odsłaniający jej kobiece atuty kroczyła wśród kolorowych świateł i z Kamilą u boku. Tego wieczoru postanowiła zabawić się jak dawniej: wypić morze alkoholu, tańczyć do białego rana, poznać jakiegoś gorącego faceta, który pomoże jej ogrzać nie tylko atmosferę, ale i ciało oraz łoże. Chciała w ten sposób rozerwać się, zapomnieć o problemach, stłumić wyrzuty sumienia. Na szczęście tym razem mogła liczyć na towarzystwo swojej przyjaciółki, więc nie powinna zrobić już nic głupiego. Kamila również była zadowolona, że mogła gościć w klubie muzycznym. Odkąd zamieszkała na Podkarpaciu nie mogła zaszaleć jak kiedyś. Od razu związała się z Nowakowskim, który preferował styl domatora. Owszem lubił się zabawić, ale sam na sam. Tłumnie zebrani ludzie bujający się w rytm muzyki przyprawiali go o ból głowy. Tego dnia jednak, a w zasadzie wieczoru, brunetka mogła poczuć się jak przed niespełna czterema miesiącami, mogła tańczyć na barze, pić drinki stawiane jej przez napalonych facetów, kręcić biodrami pomiędzy zawstydzonymi panienkami. Ubrana w kusą sukienkę w kolorze czerwieni, ustami w tym samym kolorze i włosami, które zakręcone w luźne fale przykrywały jej półnagie plecy, kroczyła przez klubowy parkiet do miejsca, w którym rozpocznie się jej noc zabawy.

Obie dziewczyny siedziały na barowych stołkach przy ladzie i sączyły kolorowe drinki obserwując mężczyzn, którzy odwiedzili to miejsce. Niestety przeważająca część z nich nie wchodziła w rachubę ze względu na wiek- ani jedna, ani druga z dziewczyn nie interesowała się szesnastoletnimi chłopcami. Z zawodem patrzyła na co raz to nowych gości. Wiktoria miała nadzieję, że w końcu pojawi się ktoś godny jej uwagi. Kamila zaś z lekko fałszywym uśmiechem wtórowała koleżance, ponieważ szczerze mówiąc, żałowała tego co stało się przed kilkoma godzinami. Żałowała tego, że kilka godzin temu wygoniła Piotrka. Absolutnie nie żałowała tego, że stała murem za swoją najlepszą przyjaciółkę, w końcu to ona jest najważniejszą osoba w jej życiu. Mogła jedynie inaczej to rozegrać. Mimo wszystko, nie dawała po sobie poznać, że coś jest nie tak. Śmiała się z żartów barmana i doskonale bawiła się wśród adoracji wielu mężczyzn. Z nadzieją jednak spoglądała na telefon, jednak nie znalazła tam ani wiadomości, ani połączenia opatrzonego imieniem środkowego o blond włosach.

- Kama. Co jak co, ale jak ty organizujesz wyjście, to nie ma bata, musi być grubo! Jesteśmy tu niecałą godzinę a jak już czuję, że kręci mi się w głowie! – Wiki wzniosła toast za swoją przyjaciółkę.

- Wiesz, w końcu jestem specjalistką w tych sprawach.

- Pronto! Ale wiesz co, widzę, że nie za bardzo chcesz tu być. Wiem, że żałujesz, że wywaliłaś Pitera. Jedź do niego i przeproś, ja sobie sama poradzę.

- Kochana! Nie zostawię Cię tu samej z tymi wszystkimi przystojniakami. Za dobrze byś miała! – puściła oko przyjaciółce.

- W ogóle to jestem pod wrażeniem. Po każdym bym się spodziewała takiego związku, ale nie po tobie. – ciągnęła Wiktoria – Aż dziwne, że nie poszłaś w tango z innym. W przeciwieństwie do mnie.

- Nie łam się maleńka. Jeszcze do siebie wrócicie. Przecież widać, że pasujecie do siebie.

- Coś ty, on mnie nienawidzi.

- On Cię kocha, inaczej miałby to wszystko gdzieś.

- Dobra, mniejsza z tym. Przyszłam tu o wszystkim zapomnieć, więc nie roztrząsajmy. Lepiej mi powiedz jak tam ta twoja sprawa z Lotmanem. Skorzystałaś z tego numeru telefonu? – rudowłosa patrzyła na swoją przyjaciółką z zainteresowaniem.

- Kuszące to było, ale jednak nie. Nie chcę rozwalić tego co osiągnęłam z Piotrkiem. Jutro go przeproszę, wie że jestem nerwowa. Zobaczysz jeszcze zatańczysz na naszym ślubie!

- Czy ja dobrze słyszę? Kim jesteś i co zrobiłaś z moją najlepszą przyjaciółką! – obie dziewczyny zaczęły się śmiać.

                                                                       *

Dwaj środkowi rzeszowskiej drużyny kroczyli przez miasto. Mieli w głowie jeden cel: zabawić się jak nigdy. Idąc przez podkarpackie ulice przyciągali wzrok kobiet. Obaj eleganccy, pozostawiali za sobą magnetyczny zapach męskich perfum. Grzegorz czuł się nieswojo, bo nie był mimo wszystko przyzwyczajony  do bezpretensjonalnych spojrzeń kobiet. Żałował, że dał się namówić przyjacielowi na to wyjście. Zdecydowanie wolałby siedzieć samotnie na kanapie z butelką wódki i topić smutki w towarzystwie pań z filmów dla dorosłych. Widząc jednak starania przyjaciela nie chciał mu sprawić zawodu. Tym bardziej, że Piotrek sam potrzebował wsparcia. Nie chciał tego pokazywać, ale było mu ciężko z tym, że Kamila wykopała go z mieszkania. On naprawdę pokochał brunetkę, pomimo jej wszystkich wad. Wiedział, że kobiety nade wszystko stawiają swoje przyjaciółki, liczył jednak, że to jest już ta właściwa dziewczyna w jego życiu. Mimo tego, że znają się krótko widział w niej osobę, z którą nie byłoby nudno przeżyć całe życie. Dziś jednak się na niej zawiódł. Liczył, że znaczy dla niej troszkę więcej.

Kiedy przekroczyli próg klubu od razu udali się do baru. Po przepłukaniu gardeł kilkoma kolejkami zaczęli rozglądać się za kobietami. Żaden  z nich nie przyszedł tu, żeby w cichym kącie sączyć małe piwo. Piotrek chciał odreagować zachowanie swojej dziewczyny, a Grzegorz chciał się odegrać na swojej dziewczynie. Chciał poczuć się jak prawdziwy facet. Chciał czuć na sobie wzrok pożądliwych kobiet. Chciał udowodnić, że potrafi być taki, żeby móc dorównać tempem Wiktorii.

- Widzisz stary. – zaczął Nowakowski, błędnym wzrokiem wychylając się znad pokaźnego kieliszka – Kobiety są niewdzięczne. Dajesz takiej wszystko, bawisz się w jakieś cholerne randki, kupujesz kwiatki, spełniasz wszystkie jej zachcianki, a ona zrywa przez swoją przyjaciółkę.

- Piotruś – odpowiedział Kosok lekko bełkocząc – co ty mi tu pieprzysz. Kama się w tobie zabujała i wszystko się ułoży. Za to Wiktoria jest mendą. Zdradzała mnie cały ten czas z tym bufonem. Jak go widzę, to mam ochotę obić mu tą gębę z tym jego ironicznym uśmiechem. Swoją droga już to zrobiłem.

- Ja Cię, Grzechu! Ale petarda! – blondyn wskazał na kobietę, która z gracją i erotyzmem kręciła biodrami na samym środku parkietu, który znajdował się poniżej balkonu, na którym siedzieli – Taką kobietę powinienem mieć u swojego boku. – rozmarzył się.

- Idioto. Przecież to Kamila. – brunet popatrzył na kolegę jak na wariata.

- Widzisz te nogi? – rozmówca zdawał się go nie słuchać. – A jakie ma kształty. Idę do niej! Godna następczyni Kamy – wstał z miejsca i zataczając się lekko poczłapał na dół.

- Kretyn. – skomentował Kosok wychylając do końca zawartość kieliszka.

Nowakowski przeciskając się przez tłum tańczących kobiet dotarł w końcu do tej, którą wypatrzył z góry i w tej samej chwili rozpoznał w niej dobrze sobie znaną brunetkę. Przyglądał jej się chwilę, jak z zaangażowaniem oddaje się muzyce. Podziwiał jej biodra, które znaczyły pełne ósemki w powietrzu. Podszedł do niej i objął od tyłu. Kładąc dłoń na jej brzuchu zbliżył usta do jej ucha.

- Ładnie się bawisz. – powiedział – Ciekawe co na to twój facet.

Kamila od razu rozpoznała głos środkowego. Odwróciła się do niego twarzą i wpiła w jego usta. Mocno przywarła całym ciałem do jego klatki piersiowej. Odetchnęła z ulgą czując, jak jego ramiona mocniej zaciskają się na jej talii.

- Przepraszam cię. Wiesz, że nie chcę tego kończyć. – uśmiechnęła się.

- Wiem! – stwierdził Piotr – Wiem też, że mam na ciebie zajebistą ochotę.

- Ale się zrobiłeś Nowakowski. – zaśmiała się dziewczyna – Ty już lepiej nie pij.

- A ty pij, będziesz łatwiejsza! – ponownie ją pocałował.

Kamila z uśmiechem na twarzy i dłonią siatkarza w swojej ręce kroczyła do jednego ze stolików, przy którym siedziała Wiki. Rudowłosa nie wyglądała najlepiej i chociaż jej żołądek najchętniej nie przyjmowałby już kolejnej dawki alkoholu, ona bez litości wlała w siebie kolejny kieliszek bezbarwnego płynu i zagryzła cytrusem. Opierała się o klatkę piersiową jakiegoś przypadkowego mężczyzny. Na oko trzydziestoletni facet ze stalinowskim wąsem widocznie wykorzystywał swoje pięć minut starając się wepchnąć swoją zapoconą dłoń pod koszulkę dziewczyny. Kama z obrzydzeniem spojrzała na towarzysza swojej przyjaciółki i potrząsnęła Nią, żeby złapać kontakt.

- Kochanie. – zaczęła – Chodź już pójdziemy. Spotkałam Piotrka i pomoże nam się dostać do domu.

- Ja się bardzo dobrze bawię, jedź sama ze swoim księciem.

- Nie zostawię Cię tu z tym… kimś. – popatrzyła z pogardą na trzydziestolatka.

- Jestem już duża, poradzę sobie. Do jutra. – odwróciła się do wąsacza.

- Czarno to widzę Piter. – brunetka zwróciła się do środkowego – Ale nie przekonamy Jej.

*******************************************************

Takie tam pitu- pitu. Miałam wrzucić w przyszłym tygodniu, ale muszę walczyć ze sobą, żeby mnie blogspot nie odciągał od notatek, więc jest dziś. ;)

Patex. Nie chcę zburzyć całego Twojego życia, ale to już oficjalne. Mój ojciec był ponad 20 lat temu w Twoich stronach w jakiejś delegacji. Przyślij mi swojego włosa zrobimy testy DNA! ;)

Radość z zaakceptowania drugiego rozdziału licencjatu- bezcenna. To już bliżej, niż dalej! ;)

Tak wiele koncertów, tak mało dni w tygodniu. 

Cholera. Nie wiem co wyjdzie z następnego opowiadania. Ciężko mi idzie sklecenie moich czasem wulgarnych słów w coś przystosowanego do wrzucenia w otchłań internetu. Jednak pisząc to dochodzę do pewnego wniosku: To będzie raczej coś ostatniego. 


Pozdrowienia z podtopionej Lubelszczyzny! Ściskam, Embouteillages! :)