8.: Nie chciałabym być niegrzeczna, ale pozwól że zapytam gdzie jest twoja kobieta

Kiedy szła wąską, osiedlową ścieżką czuła się, jakby robiła coś złego. Denerwowała się jak uczeń, który boi się, że zostanie złapany na ściąganiu, jak nastolatek przestraszony, że rodzice nakryją go na oglądaniu filmów dla dorosłych, jak niepełnoletnia dziewczyna, która pierwszy raz wraca do domu pod wpływem alkoholu. Szła chodnikiem bijąc się z myślami. Mimo to trzeci raz w tym tygodniu weszła do klatki schodowej bruneta. Nie wyjawiła mu, że przez ogromne okno w jego salonie widać Jej sypialnię. Co za zrządzenie losu, że mieszkają tak blisko siebie. Podekscytowana Wiki zadzwoniła do drzwi Zbyszka. Nie musiała długo czekać, aż je otworzy.

- Hej. – uśmiechnął się szeroko. – Napijesz się czegoś?

- Nie przyszłam tu na herbatę. – zatrzasnęła drzwi nogą i zsunęła z siebie długi płaszcz, zostając jedynie w czarnej, koronkowej bieliźnie i jedwabnych pończochach. Rzuciła brunetowi pożądliwe spojrzenie i zalotnie przygryzła dolną wargę.

- Widzę, że nie należysz do nieśmiałych kobiet. Zdecydowanie mi się to podoba. – gwałtownie przysunął Ją do siebie i penetrował Jej usta. Językiem starał się zbadać każdy zakamarek jej słodkich ust. Smakowała jak budyń czekoladowy. Pachniała równie nieziemsko. Słodki zapach roznosił się w pomieszczeniu z każdym Jej ruchem, z każdym ruchem jej rudych włosów. Zbyszek podniósł swojego gościa, a Wiktoria zrzucając buty oplotła nogami jego biodra. Nie odrywając  się od jego ust, szarpała lekko jego włosy i głaskała kark. Zaniósł Ją do sypialni, która była przygotowana na to spotkanie: delikatne, ciepłe światło, świeża pościel w kolorze chabrów, cicha nastrojowa muzyka i szampan. Wiktoria zastanawiała się, dlaczego mężczyźni zawsze na takie okazje wybierają szampana. Zdecydowanie wolałaby wódkę, tequilę, albo chociaż trochę rumu. Bez wybrzydzania jednak sięgnęła po kieliszek musującego trunku, niby przypadkiem wylewając nieco płynu na siebie. Zbigniew obserwował jak dwie strugi spływają od Jej ust do piersi i bez pytania o pozwolenie usunął je z Jej ciała swoim językiem. Wiktoria wykorzystała to, że brunet przywarł do Jej ciała. Od tej chwili nie wypuściła go ze swych rąk przez całkiem przyjemne trzy godziny.

Po wszystkim założyła na siebie biustonosz i koronkowe figi. Usadowiła się obok bruneta opierając się o jego tors i odpaliła papierosa. Mocno zaciągnęła się i długo przytrzymała dym w swoich płucach, by po chwili wypuścić go ze swych ust tworząc kształtne okręgi.

- W tym mieszkaniu się nie pali. – zawrócił Jej uwagę. Jednak Ona nic sobie z tego nie robiła i patrząc w Jego zielone tęczówki wypaliła fajkę do samego filtra, wrzucając peta do pustej butelki po szampanie.

- W okolicznościach w jakich się spotykamy, może powinniśmy się bardziej poznać. – zagadał.

- Nie potrzebuję wielu informacji na Twój temat. Nie obchodzi mnie kiedy masz urodziny, jaki jest Twój ulubiony kolor, iloma łyżeczkami cukru słodzisz kawę. Mam tylko nadzieję, że nie masz czegoś, czym mógłbyś mnie zarazić.

- Tego możesz być pewna. Ja jednak chciałbym coś o Tobie wiedzieć.

- To wal. – zachęcała go.

- Co mówisz swojemu facetowi, kiedy przychodzisz do mnie? Bo nie uwierzę, że taka kobieta jak Ty, jest sama. – gładził dłonią Jej ciało.

- To trochę skomplikowane. Spotykam się z kimś, ale nie do końca jestem pewna czy jest to związek. Wiem, że On mnie kocha, jest cudownym facetem, który daje mi wsparcie.

- A Ty go nie kochasz?

- Chyba się w Nim zakochałam tylko sama boję się przed sobą do tego przyznać. Jest mi z Nim wspaniale. Nie meldujemy się sobie, więc nie muszę tłumaczyć się z każdego wyjścia. A Twoja dziewczyna? Co jej mówisz?

- A skąd Ci przyszło do głowy, że mam dziewczynę?

- A ta odwrócona ramka ze zdjęciem ślicznej blondynki, którą obejmujesz i całujesz w skroń? Chcesz mi wmawiać, że to Twoja siostra?

- Nie. To moja narzeczona.

- Narzeczona? No to kotku ostro pogrywasz. Trochę mi jej szkoda, że facet, za którego ma wyjść, idzie w tango z nowopoznanymi panienkami. Ale mimo wszystko jak mogę być ostatnio osobą, która ma prawo cię oceniać. A gdzie ona obecnie jest?

- W Warszawie. Magda mieszka tam, bo tam pracuje. Widzimy się tak często jak to możliwe.

- Kochasz ją?

- Oczywiście.

- No to szczęściara z niej. – uśmiechnęła się.

- Nie uważasz, że jesteśmy trochę niemoralni? Oboje mamy kogoś, kogo kochamy, a mimo wszystko leżymy tu razem. Mam jednak nadzieję, że Magda nie robi tego samego.

- Niemoralni? – zaśmiała się Wiki – Bez przesady. Po prostu korzystamy z życia. Jedyne co wynosimy z tych spotkań co cielesna satysfakcja. Nie obiecujemy sobie niczego. Nie wyznajemy sobie uczuć. To spotkania jedynie dwóch spragnionych ciał.

- Jesteś niesamowita. I muszę Ci powiedzieć, że naprawdę jesteś piękna. – wpatrywał się w Jej twarz.

- Dziękuję. A ty mi kogoś cholernie przypominasz, ale nie mogę sobie przypomnieć.

- Może to przez moją pracę. Bo wiesz, jestem…

- Przestań. – przerwała mu – powiedziałam, że nie muszę wiedzieć o tobie wielu rzeczy. Mniej wiesz, lepiej śpisz.

- Ok. Jak chcesz. Wszystko, bylebym mógł się dalej z Tobą spotykać. – przywarł do Jej ust.

                                                           *

Po powrocie do swojego mieszkania stała przed oknem swojej sypialni i patrzyła w stronę mieszkania Zbyszka. Musiała już wrócić do siebie, bo właśnie dziś przyjeżdżała jego narzeczona. Wiki widziała z daleka jak siedzą razem na kanapie oglądając jakiś film, jak piją szampana z tych samym kieliszków co Ona przed kilkoma godzinami, jak Zbyszek wykorzystuje na niej swoje umiejętności. Z uśmiechem patrzyła na tę parę zakochanych. Żal było Jej tej nieświadomej niczego dziewczyny. Położyła się na łóżku i dotarło do Niej, że w takiej samej sytuacji jest Grzegorz. Przecież Wiki ewidentnie coś do Niego czuje, wie że On Ją kocha całym sercem. A mimo to spotyka się na łóżkowe schadzki ze Zbyszkiem. Posmutniała. Ostatnią rzeczą, której by teraz chciała to skrzywdzić Kosoka. Jednak Zbyszek przyciąga Ją do siebie jakąś siłą. Jest podła.

- Co tak siedzisz sama po ciemku? – do Jej sypialni wpadła Kamila.

- Kontempluję nad swoim życiem. Dochodzę do wniosku, że jestem niegodną miłości wstrętną babą, która sama nie potrafi obdarzyć kogoś szczerym uczuciem, a dąży jedynie do ciągłej przyjemności.

- Nie rozumiem o co Ci chodzi… - przyjaciółka usiadła na brzegu łóżka.

- Na świecie jest tylko jedna osoba, która potrafi zrozumieć kobietę. Jest to facet, a na imię mu Jack Daniels.

- W co Ty wpadłaś, Kochana? – Kamila przytuliła się do swojej przyjaciółki i oplotła Ją czule swoim ramieniem. Nawet takie dziewczyny jak Ona potrzebują czasem wsparcia. 

*******************************************************

A widzicie, jednak są jakieś tam wyrzuty sumienia. Swoją drogą chyba muszę przeanalizować to wszystko jeszcze raz bo się za dużo domyślacie (wybacz Caroline, że nie udało mi się Ciebie zaskoczyć :) ). Ale same przyznajcie, czy Zbysław nie nadaje się idealnie do tej roli? ;) Początkową role Bartmana i Kosoka miały być odwrócone, ale to mi jednak nie pasowało. 

Daję Wam ten rozdział i jednocześnie informuję, że nie wiem, kiedy będzie następny. Postawiłam sobie jasny cel: w ferie zamierzam napisać licencjat. Zostały mi jeszcze dwa tygodnie więc muszę się za to zabrać, a niestety jest to baaaardzo pracochłonne. >.<

Wiosno! Przybywaj! 

Pozdrawiam, Embouteillages ;*