1. Let's get it started

Jak wyobrażasz sobie dziewczynę, która mogłaby zawrócić w głowie każdemu facetowi? Długonoga modelka? Tancerka erotyczna o platynowych włosach? Aktorka z wielkimi ustami i ogromnymi piersiami? Nic bardziej mylnego. Dzisiaj chciałabym Ci przedstawić Wiktorię. Ta dwudziestoczteroletnia dziewczyna właśnie rozpoczyna nowy rozdział w swoim życiu. Nie, nie, nie zakończyła właśnie burzliwego związku, nie została skrzywdzona. Skończyła studia na kierunku bankowość i usługi finansowe. Po stażu  w swoim rodzinnym Poznaniu dostała pracę w oddziale jednego z banków w Rzeszowie. Pomysł ten przyjęła jak najbardziej pozytywnie: z dala od domu, od rodziców- hulaj dusza, piekła nie ma! Wiki to typ klasycznej imprezowiczki: powiedz Jej gdzie tego wieczoru leją najwięcej alkoholu, a będzie tam szybciej niż bolid Formuły 1. Nie jest Ona nieziemską pięknością. Od razu pomyślałeś, że jest brzydka? Mylisz się. Zdecydowanie ma w sobie coś, co nie daje Jej się odpędzić od facetów. Jest miedzianowłosą kobietą o zielonych oczach błyszczących jak dwa kryształy. Ma około 175cm wzrostu i figurę modelki. Jedyny mankament, który jak uważa Ją szpeci, to twarz pokryta mnóstwem małych kropek, które na alabastrowej cerze odznaczają się jak maki na łanach pszenicy. Kompleksy? Nic z tych rzeczy! Pozbyła się ich kiedy w gimnazjum, po szkolnej dyskotece, po raz pierwszy całowała się z chłopakiem i usłyszała, że jest piękna. Od tego czasu trzyma się tych słów i zna swoją wartość.

Siedziała właśnie w przedziale pociągu dążącego do stacji „ Nowy Świat Wiktorii”. Z uśmiechem zostawiała za sobą setki domów, tuziny mostów. Czuła w kieszeni klucze do swojego własnego mieszkania- znak, że to na Podkarpaciu zacumuje swój okręt.

- Stara! Czujesz to? Jesteśmy wolne! W Poznaniu zaliczyłam już wszystkich facetów, poza gejami i Twoim ojcem! Zmiana miejsca to idealna perspektywa dla mojej… no wiesz! – uśmiechnęła się do Niej z naprzeciwka niska brunetka i kobiecych kształtach.

- Kama! Ty to żadnemu nie przepuścisz! – puściła jej oko Wiktoria.

- Proste! Nie musi się nawet ruszać, tym ja już się zajmę! – obie wybuchły śmiechem.

Kamila jest najlepszą przyjaciółką Wiktorii. Znają się od piaskownicy i od razu wspólnie wcielały w życie niecne uczynki. Kama skończyła kulturoznawstwo- sama śmiała się, że jest to wylęgarnia bezrobotnych, ale jej nie zależało na dobrym zawodzie, ale na papierze. Jest dziewczyną, która nad wszystko stawia zabawę. Dla niej rok to nie 365 dni, ale 365 nocy, a to oznacza 365 facetów w jej łóżku. Kiedy był rok przestępny, dzień 29 lutego świętowała ze specjalnym zaangażowaniem. Nazwałbyś ją dziwką? Nie, ona nazywa siebie kobietą wyzwoloną. W końcu jedyne co z tego czerpie, to przyjemność, a nie pliki banknotów z wizerunkiem Władysława II Jagiełły. To ona w tej parze przyjaciółek jest czarnym charakterem, ale Wiki depcze jej po piętach. Wiktoria nie stawiała na razie na związki długoterminowe. Wznosi toasty krzycząc, że „miłość w tych czasach nie istnieje, trzeba robić melanż i się nie przyzwyczajać”. Nie zalicza ciągle facetów jak Kama, ale nie pogardzi czasem jakimś gorącym mięsem. Była w jednym związku, ale szybko doszła do wniosku, że studia to nie czas na budowanie rodziny, ale na zdobywanie kontaktów.

- Wiki! Ale obiecaj mi jedno! Wybierzemy się na jakiś mecz, nie? Ja już kupiłam nową bieliznę z myślą o Nowakowskim! – wyszczerzyła się Kamila.

- Mała! – Wiki rzuciła jej spojrzenie pt: „czemu mnie to nie dziwi” – Tylko zostaw coś dla mnie.

- Spokojnie.- opowiedziała i zebrała ich rzeczy, bo właśnie wjechały na peron gdzie kończyła się ich podróż, a w zasadzie dopiero zaczynała.

- Uaaaaa!- krzyknęła Kama po opuszczeniu wagonu, a wszyscy przechodnie spojrzeli na nią zdziwieni.

- Co się stało? – spytała Wiktoria.

- Czujesz to? Zapach seksu w powietrzu! – zaśmiała się głośno Jej przyjaciółka. Dziewczyny złapały się za ręce i ruszyły do domu.

**************************************************
Bonjour! Jednak nowe opowiadanie pojawiło się o wiele wcześniej niż myślałam. Nagły przypływ weny spowodował naskrobanie paru słów i określenie pewnego planu. Mam nadzieję, że nie będziecie zawiedzione :) Co prawda miałam małe problemy. Prawie za każdym razem jak musiałam napisać imię naszej głównej bohaterki automatycznie na kartce pojawiało się "Wiola" :) Jakby nie było kilka miesięcy trwała praca nad poprzednim opowiadaniem. To jednak będzie trochę inne od ma-vie-avec-toi. Ja jednak nie umiem całej koncepcji określić na raz, więc co z tego wyjdzie to się okaże :) 
Tymczasem mam nadzieję, że nadal będziecie czytać moje wypociny. Postaram się oczywiście dodawać rozdziały dość regularnie, ale same wiecie, że nie zawsze się da :)

Pozdrawiam, Embouteillages ;*